Code:Breaker 226

จัดไป เคืองกลุ่มอังกฤษยังไม่หาย ไฟเลยยังลุกอยู่ ให้มันลุกยันจบเลยจะดีมาก จะได้เอาให้มันจบๆไปซักที -_-"



โค้ดเบรคเกอร์
โค้ด:226 "เอลพิสแห่งความชั่ว (7) - ความหวัง"
หน้า 1
โอกามิ - แฮ่ก
แฮ่ก

ซากุระ - [โอกามิ...]

[โอกามิ]

โอกามิ - แฮ่ก
แฮ่ก

[คุณ...ซากุระโคจิ...]
ซากุระ - [โอกามิ...!!]

หน้า 2
เอ็มเพเรอร์ - ซากุระโคจิ!!

ไม่ได้การ!! เขาจะโดนกลืนเข้าไปหมดแล้วนะ เรย์!! ถ้าไม่เอาเขาออกห่างจาก "กล่อง" นั้น เราก็เข้าไปใกล้เขาไม่ได้เลย!!

โอกามิ - งั้นก็ต้อง
เสียงดูล่ะ

หน้า 3
ยังไงก็ต้องทำ!!
[แอสโมเดียส]

หน้า 4
ได้แล้ว!!

คุณซากุระโคจิ!! คุณซากุระโคจิ!!
ได้ยินผมไม่ครับ!? คุณซากุระโคจิ!!

ซากุระโคจิ!!

...นี่คุณ
สิ้นหวัง
ถึงขนาดนั้นเลยรึครับ...

หน้า 5
โอกามิ - ...แต่ก็นะ
ถ้าคุณต้องการขนาดนั้น
การลบมนุษย์ ลบโลกนี้ทั้งหมดให้สิ้นซากก็คงไม่เลวเหมือนกัน

เอ็มเพเรอร์ - ...เรย์!?

ซากุระ - ใช่...ฉันเกลียดแค้น
ความชั่วก็ไม่ได้ลดลงเลย
จะคนบาปหรือคนบริสุทธิ์ ทุกคนก็ล้มตายจากไปเรื่อยๆ
เพราะงั้นฉันถึงไม่ต้องการมนุษย์หรือโลกใบนี้อีกแล้ว

เรย์คุงพูดถูกแล้วล่ะ
นายชนะ

โอกามิ - ...สุดท้ายก็ยอมเข้าใจแล้วรึครับ?

หน้า 6-7
คุณตอนโตน่ะ ชอบทำหน้ายิ้มแบบนี้อยู่เสมอ
ต่อให้คนหรือโลกจะบัดซบซักแค่ไหน คุณก็ยัง
ปกป้องและรักผู้คนอยู่เหมือนเดิม ผมชอบคุณที่เป็นแบบนั้น...

คำทักทายที่ไร้เดียงสา วันคืนที่สงบสุข
[แม้จะเพียงเล็กน้อย แต่คุณก็ได้ละลายจิตใจที่เย็นชาอย่างมั่นคงและเด็ดเดี่ยว]
[ราวกับสายลมใบไม้ผลิที่ปัดเป่าแดนน้ำแข็งที่ห่อหุ้มไปด้วยความตาย]
คุณค่าของการที่ได้ร่วมสุขร่วมทุกข์กัน
คุณเป็นคนสอนสิ่งนั้นให้กับผมเองไม่ใช่รึครับ?

ผมชอบคุณที่พยายามช่วยผมที่เกลียดมนุษย์จากก้นบึ่งของจิตใจราวกับคนบ้า...
...ผมชอบคุณที่เป็นแบบนั้นน่ะครับ...

หน้า 8
[เดี๋ยวผมก็ต้องหายไป ผมเป็นครอบครัวกับคุณไม่ได้หรอก]

ซากุระ - แต่เรย์คุงเป็นคนปฏิเสธฉันเองไม่ใช่เหรอ?
นายบอกว่านายยอมรับในสิ่งที่ฉันพูดไม่ได้...

...ถ้าเกิดผมยอมรับในตัวคุณ
ถ้าเกิดผม...ยอมรับในความรู้สึกนี่
ผมก็คงตรอมใจตายกับเรื่องที่ตัวเองเป็นคนไร้ร่าง...เรื่องที่เป็นคนชั่วน่ะซิครับ

ต้องหม่นหมองกับความมหันท์ของบาปที่ได้กระทำไปแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนไปตลอด...
นั่น...คือสิ่งที่ผมกลัว

หน้า 9
แต่ผม...จะไม่หนีอีกแล้ว
ถ้าความเจ็บปวดนั้นคือข้อพิสุจน์ถึงการมีชีวิตของทั้งคุณและผมล่ะก็ ผมก็ยินดีจะรับมัน

เพราะฉะนั้น กลับมาเถอะครับ...
แล้วพูดกับผมอีกครั้งเถอะ
ว่า "ฉันรักเธอ โอกามิ" โดยไม่มีอาย...

ซากุระ - [เอ๋ะ...?]
[การกอดนี้ฉันไม่เคยรู้จัก]

หน้า 10-11
[การกอดเพื่อ "ให้รู้ถึงความสำคัญของชีวิต"?]
[การกอดของ "ครอบครัว"?]

[เป็นการกอดที่ไม่เหมือนกันที่แล้วๆมาเลย]
[อ่า]

[แต่ฉันก็รู้]
[นี่คือ...การกอดแห่ง "ความรัก"...]

หน้า 12
ซากุระ - โอ...กามิ...

โอกามิ - คุณซากุระโคจิ!!
เอ็มเพเรอร์ - ในที่สุดก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว!!

ซากุระ - เอ๋...
ฉัน
ทำ...

ม-เมื่อกี้ทำไมฉันรู้สึกเหมือนเราจ-...ไม่ใช่ เอาปากกระแทกปากกันเลย!?

หน้า 13
โอกามิ - ครับ ก็เราจูบกันนี่ครับ
ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่ครับ ก็คุณชอบผมอยู่แล้วด้วยไม่ใช่เหรอ?
เอ็มเพเรอร์ - มันจะเปิดเผยไปแล้วมั้ง...

โอกามิ - ...ผมแพ้คุณแล้วล่ะครับ

ซากุระ - แหะๆ...

โอกามิ - ...ก็อยากอยู่กันแบบนี้ต่อไปอยู่หรอกนะครับ

หน้า 14
แต่ต้องเสียใจด้วย
เพราะท่าทางโลกคงได้ดับสูญไปก่อนหน้านั้น

ซากุระ - น-...นี่มัน...
[ฉันยังพอจำได้รางๆ...]
เพราะฉันเปิด "กล่อง" ขึ้นมา ก็เลย...

โอกามิ - ไม่หรอกครับ เป็นอย่างที่เฮย์เกะพูด ถ้าปล่อยไว้แบบนั้นก็ไม่เกิดอะไรดีขึ้นมา

แค่ว่า...
ไอ้ขยะชั่วนั้นมันชั่วช้ากว่าที่คิดเท่านั้นแหละครับ

ซากุระ - โอกามิ...
แต่ว่า...
จะมานั่งดูดายอยู่ไม่ได้...

หน้า 15
ฉันจะลองเสี่ยงดวงปิด "กล่องแพนโดร่า" นั้นเอง!!
โอกามิ - เดี๋ยว...

ซากุระ - "กล่อง"
จะหายไป...

ไม่ได้นะ!!

หน้า 16
ก-..."กล่อง" กลายเป็นหินไปแล้ว!?

[แบบนี้]
[ก็ไม่มีหวังแล้วซิ...]

เอ็มเพเรอร์ - อยู่ "ตรงนั้น" จริงๆด้วยซินะ [ลืมไปซะนานเลยเรา]

ซากุระ - ท่าน "เอ็มเพเรอร์" พูดเรื่อง...

หน้า 17
กล่อง - [หึฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า]
[อ่าฮ่าฮ่า]

ซากุระ - เอ๋!?
[มีเสียงหัวเราะออกมาจาก "กล่อง"!?]
กล่อง - [ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า]

เอ็มเพเรอร์ - "กล่องแพนโดร่า" น่ะ พอหายนะทั้งหมดทั้งปวงออกมาจากกล่องแล้ว ก็พอเดาได้เลยว่าจะมีสิ่งหนึ่งที่ยังเหลืออยู่

เอลพิส (ความหวัง) ยังไงล่ะ?

ซากุระ - เอล...
เอลพิส...!?

หน้า 18
ซากุระ - หา...
หร-...หรือว่าคนๆนั้น...

[ท่านร่างจริงของท่าน "เอ็มเพเรอร์"...!?]

หน้า 19
เอ็มเพเรอร์ - ...ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ เรย์

โอกามิ - ...เออ

ซากุระ - ก-...โกหกน่า...ถ้างั้นท่านร่างจริงอยู่ใน "กล่องแพนโดร่า"...!?
มาตลอดเลยรึ!?

เอ็มเพเรอร์ - ใช่แล้ว นับตั้งแต่ "32 ธันวา" แหละนะ
เขาให้ฉันคนนี้ไว้กับเรย์ และก็จองจำตัวเองในคุกที่เรียกว่า "กล่อง" นั้นไปพร้อมกับพลังดับสูญที่ตัวเองก่อขึ้น...นั้นคือบทลงโทษที่เอ็มเพเรอร์ให้ไว้กับตัวเอง

ซากุระ - อะ...

เอ็มเพเรอร์ - แต่ก็จวนเจียนจะ "โค้ดเอนด์" แล้วอยู่ดีแหละนะ
ซากุระ - เอ๋ะ...!?

หน้า 20
เอ็มเพเรอร์ - เอลพิสสุดท้ายไม่ใช่ฉัน...
แต่เป็นนาย เรย์

...เอ้า ลองควบคุมมันดูซิ

** ถึงเวลาเบิกเพลิงตนสุดท้าย!! เข้าสู่ศึกตัดสินชี้ขาดเพื่อช่วยโลกนี้!! **
ปิศาจตนที่เจ็ด ซึ่งเป็นตนสุดท้ายและตนที่แข็งแกร่งที่สุด...
จ้าวนรกลูซิเฟอร์

next: ก้าวข้ามผู้เป็นอาจารย์
to be continued