Code:Breaker 225

ฟิวขาดจริงจัง เฮ้ย! แปลอังกฤษมันทำไมยิ่งไปยิ่งมั่วขึ้นฟะ!!?? ผมไม่ได้อ่อนอังกฤษเลยนะ แ่ต่บอกตรงๆ อ่านไม่รู้เรื่องตั้งแต่หน้าแรก โคจิมามีเอี้ยวอะไรด้วย? มันแปลมาจากภาษาบ้าอะไรฟะเนี่ย? Google t/l ยังแปลได้ดีกว่ามันเลยมั้งผมว่า...

ไม่ไปบ่นที่ถิ่นมันแล้ว เบื่อ ขี้เกียจ ไม่รู้ถ้าบ่นไปแล้วมันเลิก ต่อไปจะเจอตัวอะไรอีก? คราวนี้คงเป็นพวกดำน้ำตลอดซอกจริงๆแล้วล่ะมั้ง เพราะท่าทางถ้าผมบ่นไป กลุ่มใหม่มาจะแย่ลงทุกที อังกฤษจะเป็นบ้าอะไรผมไม่สนล่ะ คนอ่านฝั่งอังกฤษเขาก็ดูพอใจในคำแปลมั่วๆ ดังนั้นอย่าไปยุ่งกับเขาดีกว่า ไทยโอเคผมก็โอเค ใช้ตัวอังกฤษเป็นตัวจุดไฟให้ผมพอ ตอนแรกยุ่งๆอยู่ ไม่คิดจะแปลเพราะงานมหาลัยผมเยอะ เจอแบบนี้ ล้มโต๊ะครับ งานเงิ่นอะไรไม่สนล่ะ ถ้าผมไม่ปล่อยตัวไทยออกมาหักล้างมัน รับรองว่าผมนอนไม่หลับ...



โค้ดเบรคเกอร์
โค้ด:225 "เอลพิสแห่งความชั่ว (6) ~baby smoker~"
หน้า 1
ฟุจิวาระ - พลังดับสูญไม่ใช่แค่พลังงานที่ถูกผนึกไว้เมื่อวันที่ 32 ธันวาอีกแล้วนะ
ในแต่ละครั้งที่ "กล่อง" นั้นถูกเปิดออก
[ตอนที่พลังพิเศษของ "ผู้แสวงหา" ถูกผนึกไว้ใน "กล่อง"...]

ยีนน์แห่งความชั่วก็ได้ถูกฝังเข้าไปในนั้น
** แผนการลบล้างพลังดับสูญล้มเหลว!! **

รุย - [หมายความว่ามันมีบุคคลิกเหมือนคาเงโร่งั้นเหรอ!?]
หา...

ฟุจิวาระ - ตัวพลังดับสูญเองมีจิตใจเป็นของตัวเอง ดังนั้นมันเลยออกอาละวาด
มุ่งแต่จะสังหารและทำลายล้างยังไงล่ะ...
ไม่มีใคร...

หน้า 2-3
ไม่ว่าใคร...ต่อให้เป็นคุณซากุระโคจิก็ไม่สามารถหยุดยั้งพลังดับสูญนี้ได้แล้ว...!!
** ความน่าสพรึ่งกลัวที่ไม่อาจหยุดยั้งได้จนกว่ามันจะกลืนโลกทั้งโลก!! **

เซ็ด - เหวอ!!
อะไรน่ะ...!? จู่ๆมันก็รุนแรงขึ้น...

อาโอบะ - อุ๊ก!! พลังมหาศาลจริงๆ!!

ฮารุโตะ - อึก!!

หน้า 4
ความชั่วที่ร้ายแรงที่สุดไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลที่จะกระทำบาปเจ็ดประการหรอกนะ
เพราะอย่างงั้นเธอถึงหยุดมันไม่ไดยังไง...เสียใจด้วยนะ

เฮย์เกะ!!

เฮย์เกะ - [เราเสียเลือดมากเกินไปกับการพยายามหักล้างพลังดับสูญ...]
ซวยล-...

หน้า 5
เฮย์เกะ - โทกิคุง!!
โทกิ - อันตรายชิบ...
นี่มันใช้ไฟสองอันพร้อมกันก็ได้ด้วยรึเนี่ย?

โทกิคุง ทำไม...

โทกิ - ฉันไม่เชื่อคำพูดนายอีกแล้ว...
นายมันโคตรของโคตรจะโกหกจนฉันไม่รู้แล้วว่าใจจริงนายคิดอะไร

...แต่ว่านะ

ฉันตัดสินใจแล้วว่าฉันจะเชื่อนายคนที่ฉันมองดูมาตลอด

หน้า 6
เสียใจด้วย แต่ช่วงเวลาที่ฉันกับพี่ได้อยู่กับนาย
มันไม่แพ้ให้กับคำโกหกโสโครกๆของนายหรอกนะ

เฮย์เกะ - โทกิ...คุง...

*เปรี๊ยะ*
*เปรี๊ยะ*

หลบก่อนครับ!!

หน้า 7
[เบลเซบับกับแอสโมเดียส!?]
[ที่ผ่านๆมายังไม่เคยมีใครใช้เพลิงถึงสองชนิดพร้อมกันเลยนี่...]
อึก...!!

[ไม่ซิ จะเรียกว่าไม่มีใครสามารถใช้ได้เลยมากกว่าซินะ...!? งั้นแปลว่าฟุจิวาระสามารถควบคุมเพลิงทั้งเจ็ดได้ดีกว่าที่แล้วมาทั้งหมดงั้นเหรอ!?]
ฟุจิวาระ - ไปเข้าข้างหมาตัวนั้นแทนที่จะเข้าข้างพ่อแท้ๆ...เป็นลูกชายเนรคุณจริงๆ

โทกิ - หุบปาก...ฉันไม่เคยเห็นคนอย่างแกเป็นพ่อเลยแม้แต่ครั้ง...
ฟุจิวาระ - แต่ว่า

เก่งขึ้นเยอะเลยนี่...
นายที่เคยเอาแต่หลบอยู่หลังเนะเนะเนะ คอยสังเกตสีหน้าของฉันอยู่ตลอดเวลา

เติบใหญ่ขึ้นเยอะเลยนะ

โทกิ - ก-...ก็...ฉัน

หน้า 8
ฟุจิวาระ - พลังพิเศษนี่มันเยี่ยมจริงๆ
ต่อให้จะแย่แค่ไหนก็สามารถทำให้แข็งแกร่งเติบใหญ่ได้
การก้าวกระโดดของนายหลังจากได้พลังแม่เหล็กกลับมานี่มันยอดเยี่ยมจริงๆ

โทกิ - ฮ่ะๆ!! พลังพิเศษเรอะ!!

...ถ้านายรักพลังพิเศษนัก

ก็เอาไปกินให้อิ่มหน่ำเลยแล้วกัน!!

หน้า 9
อุ๊ก!!

ฟุจิวาระ - เก่งมากเลย เนะเนะเนะ!!

ใช้พลังแม่เหล็กได้คล่องขึ้นแล้วซินะ
พ่อดีใจมากเลย!!

โทกิ - เหอะ
เชอะ

ต่อให้ไม่ใช้พลังพิเศษ ฉันจะพิสุจน์เองว่าฉันก็มีดีเหมือนกัน!!

พ่อฮะๆ ผม...

หน้า 10
ฟุจิวาระ - เรื่องเล็กน้อยแค่นั้นไปคุยกับเฮย์เกะเถอะ

เฮย์เกะ - [กลิ่นบุหรี่ที่ราวกับจะขับไล่ไสส่ง]
[เพราะกลิ่นนั้น โทกิคุง เธอถึงได้ถอยห่างจากเขาตลอด]

[แต่ถึงอย่างนั้น]
โทกิ - คราวนี้ฉันจะเป็น "โค้ดเบรคเกอร์" และปกป้องเนะเนะเนะเอง
ใครมันจะไปทำตามพ่อตลอดไปกันเล่า?
เฮย์เกะ - [แม้เธอจะพูดแบบนั้น มือเธอกลับกำบุหรี่เดียวกับพ่อของเธอเลย]

[ราวกับจะตามเงาของผู้เป็นพ่อ]
โทกิ - ชิ!!

หน้า 11
ฟุจิวาระ - แม้แต่โจ๊กเกอร์ก็สู้อะไรเพลิงทั้งเจ็ดไม่ได้รึนี่...
เลิกต่อต้านพ่อซักทีได้แล้ว แล้วพ่อจะแบ่งพลังนี้ให้ลูกด้วย

ถึงลูกคิดจะต่อต้านพ่อด้วยการหนีออกจากบ้านแล้วมาเป็น "โค้ดเบรคเกอร์"
แต่ท้ายสุด เธอก็แกร่งขึ้นเฉพาะหลังจากที่ได้พลังแม่เหล็กกลับคืนไปแล้วเท่านั้น

อย่าคิดเลยนะว่าเธอเก่งขึ้นได้เพราะตัวของเธอเอง?
ที่เธอเก่งขึ้นได้ก็เพราะฉันเปิดทางให้เธอได้พลังแม่เหล็กกลับมา

"เพราะนาย"...? พูดบ้าๆ นายนะ ไม่ได้หวังอะไรไว้กับฉันแต่แรกแล้วไม่ใช่รึไง?

...ฉันดูดบุหรี่เดียวกับนายก็เพราะไม่อยากแพ้นาย
ถ้าไม่ทำแบบนั้นก็ไม่มีทางรู้สึกว่าสามารถชนะนายได้
...ก็นายเคยเป็นคนที่แกร่งที่สุดในสายตาฉัน

แต่ว่า...
พอออกมาสู่โลกภายนอก ถึงได้รู้ว่ามีคนที่เก่งกว่าแกอีกตั้งเยอะแยะ

ฟุจิวาระ - พูดพล่ามไร้สาระ

พวกนั้น...ได้สอนให้ฉันรู้

หน้า 12-13
ไอ้พวกบ้าที่เก่งกว่าแกเป็นร้อยเท่า ทรนงกว่าแกเป็นร้อยเท่า ทำเป็นพูดดีกว่าแกเป็นร้อยเท่า...
โคจิ - [โทกิ จิตวิญญาณเหล็กกล้าของเจ้า]
โทกิ - [ฉันแพ้มานับครั้งไม่ถ้วน]
โอกามิ -[เสียใจด้วยนะ แต่หมอนั้นไม่ปล่อยให้จบลงได้ง่ายๆแบบนี้หรอก]
โทกิ - [ล้มมานับครั้งไม่ถ้วน]
โอกามิ - [ตะเกียกตะกายขึ้นมาจากก้นบึ้งนั้นซะ]
[ฉันจะไม่หนีไปไหนทั้งนั้น]
โทกิ - มันสอนฉันให้รู้ถึงความเป็นไปได้ที่ยิ่งๆไปอีก

ต่อให้จะชนะพวกนั้นไม่ได้

...แต่ถึงอย่างนั้น
ที่ฉันยังตะเกียกตะกายขึ้นมาได้

ก็เพราะฉันไม่เคยคิดสิ้นหวังกับตัวเองยังไงเล่า!!

เฮย์เกะ - โทกิ...
คุง

ฟุจิวาระ - สุดท้ายก็ใช้กำลังอย่างงั้นรึ?
ถ้างั้น

หน้า 14
ลิ้มรสเพลิงทั้งเจ็ดพร้อมๆกัน
แล้วรู้ซึ้งถึงความด้อยพลังของตัวเองซะ!!

หน้า 15
รุย - โธ่เอ้ย!! ยังไงก็พยายามหยุดพลังดับสูญด้วยพลังพิเศษให้ได้มากที่สุดเท่าที่ทำได้แล้วกัน!!

"กล่องแพนโดร่า" กำลังถูกดับสูญเหมือนกัน!?

[ขนาด "กล่องแพนโดร่า" ที่ผนึกพลังดับสูญเอาไว้ได้จนบัดนี้ยังเอาพลังดับสูญที่เสริมจิตวิญญาณชั่วร้ายเข้าไปไม่อยู่งั้นเหรอ...!?]
บ-...แบบนี้ก็ไม่มีทางหยุด-...

หน้า 16
ซากุระโคจิ!!
[แม้แต่ซากุระโคจิก็โดนไปด้วย!?]
*เปรี๊ยะ*
*ฟู่ว*
*ฟู่ว*

โธ่เอ้ย!! หนีไป ซากุระโคจิ!!!
อึก!!

เฮ้ย ได้ยินฉันรึเปล่า!?...ซากุระโคจิ!!

[ไม่ไหว...!! เสียงของฉันส่งไปไม่ถึงเลย ถ้าเอาจิตใจของเขากลับมาไม่ได้ ซากุระโคจิก็คง...]

หน้า 17
ยูกิ - เนียงมารุ!!
โอกามิ - ยูกิ!!

ยูกิ - ปล่อยนะ โอกามิ!!
คนที่ทำให้เนียงมารุ...ทำให้เนียงมารุปิดใจก็คือฉัน...!!
ถ้าฉันไม่ปล่อยให้คันดะกับมิชิรุตายล่ะก็...
ถ้าฉันปกป้องพวกเขาได้ล่ะก็ เนียงมารุคงไม่กลายเป็นแบบนี้!!

รู้ทั้งรู้ว่าความตายทำให้เขาเจ็บปวด...
ซากุระ - [จะตายไม่ได้นะ!!]
[ต้องปกป้องทุกชีวิตให้ได้!!]
[ต้องปกป้องให้ได้แน่นอน...!!]
ยูกิ - รู้ทั้งรู้ว่าใจบริสุทธิ์ของเขามีเบื้องหลังที่เจ็บปวดอยู่...
แต่ฉันกลับทำลายจิตใจที่ดีงามนั้นจนไม่เหลือชิ้นดี!!

เป็นเพราะฉัน!!

โอกามิ - ไม่ใช่หรอกครับ ยูกิ

หน้า 18
นั่นน่ะ...อาจจะเป็นตัวจุดชนวนก็จริง
แต่...มันไม่ใช่นะครับ

ยูกิ - โอ...กามิ!?

ซากุระ - [ฉันจะรักนายเป็นร้อยเท่า และเป็นครอบครัวของนาย ถ้าทำแบบนั้น นายก็จะหยุดฆ่าคนได้]
[จะก้าวข้ามความเจ็บปวดของความตาย ที่นายไม่สามารถปกป้องคนนั้นเอาไว้ได้]
[ฉันกลัวนาย...]
[ฉันรู้ซึ้งถึงความเบาและตื้นเขินของคำพูดที่ไม่สามารถส่งไปถึงนายแล้ว]

โอกามิ - ...ทั้งที่รู้ว่าเขาก็พยายามอย่างสุดๆของเขาแล้วแท้ๆ...
แบบนี้ก็กลายเป็นว่าฉัน...ไปปิดใจของเขาลงซะงั้น...

ยูกิ - โอกามิ พูดอะไรน่ะ...

ซากุระ - [นี่คือการต่อสู้]
[ระหว่างนาย...]
[กับฉัน...]

โอกามิ - ...นี่คือการต่อสู้
ของฉัน
กับคนๆนั้นครับ

หน้า 19
ผม...
จะหนีอีกต่อไปไม่ได้แล้ว

ยูกิ - จะทำอะไรน่ะ!!
โอกามิ!!

เอ็มเพเรอร์ - เอ้าๆ อยากตายนักรึไงหา เรย์?
โอกามิ - เงียบไปเลย ยังไม่ถึงคิวนายออกนะ

หน้า 20
เอ็มเพเรอร์ - ...ฉันเองก็มีเรื่องที่อยากตรวจสอบเหมือนกันนะ
[ที่อยู่ของร่างจริงของฉัน...]

โอกามิ - อยากทำอะไรก็ทำ

เอ็มเพเรอร์ - ถ้าคิดได้แบบนั้น
ก็ไม่ต้องลังเลอะไรแล้ว

ลุยเข้าไปช่วยยัยบ๊องนั้นกันเลยเนอะ!!
** การจู่โจมที่ร้อยอยู่บนเส้นด้าย!! **

next: โชควาสนาและความอาภัพเป็นของคู่กัน!!
to be continued