ตามหาคนช่วยคลีนต่อไปอยู่งับ -_-"
Chapter 2 RAW:
Reader's Version,
Scanlator's VersionAllow me to make it clear once again though,
IF YOU'RE GOING TO USE MY RAW, THEN CREDIT ME AS WELL!!Next time I see people use my raw for scanlation and not credit me, I'll start providing the raw exclusively for my Thai scanlation instead. >:S
ตอนที่ 2 "สาวน้อยหมาป่า"หน้า 1
อายาเมะ - [ฉัน...กำลังหัวเราะ?]
** การทำลายล้างอันโหยหวน **
[นี่คือสีหน้าในใจของโยอิจิตอนนี้ล่ะซินะ]
** อย่างไร้ที่ติ!! **
โยอิจิ - [...รู้สึกได้ถึงเส้นผมสีแดงทุกเส้นของเค้าเลย!!]
หน้า 2
[ท-...]
[ทำไม...!?]
[ตัวฉันถึง!!?]
*แกร๊ก แกร๊ก*
หน้า 3
[น-...นี่มัน!]
ตัวฉันเมื่อวานนี้!!
[อ๋อ!! นี่คือความทรงจำของอาคาซึกิ อายาเมะซินะ!!]
หน้า 4
อายาเมะ - เมื่อกี้ฉัน...!?
แค่...
เห็นภาพที่เค้าแสดงเฉยๆงั้นเร้อ!?
ทั้งความรู้สึกที่โดนขย้ำ ทั้งรูปร่างของหมาป่าตัวนั้น...
คนๆนี้น่าจะเห็นดวงจันทร์สีแดงอยู่นี่
ทั้งที่โดนเค็นเมริซัคชักเข้าไปแล้ว
ทำไมถึงไม่มีหมาป่าออกมา?
หน้า 5
...หมาป่าของนาย...
คืออะไรกันแน่!!?
...ไม่ซิ
ที่น่าตกใจคือตัวแกะที่รั้งหมาป่าไว้ต่างหาก
อุ๊ก
แฮ่ก
แฮ่ก
แฮ่ก
แฮ่ก
...ถ้าเป็นนายล่ะก็...
หน้า 6
** นายเป็นของชั้น **
หน้า 7
[ชั้นได้เชื่อมต่อกับอาคาซึกิ อายาเมะ]
[ในฐานะแกะของเค้าจริงๆ]
หมาป่า - ตา
ตาชั้น~~!!!
*หมับ*
ตาของชั้น~~!!!
โยอิจิ - อุ๊ก...
ไอ้ห่าเอ้ย~~!!
*หมับ*
หนูน้อยหมวกแดงมาให้หมาป่ากินซะดีๆนะเฟ้ย!!!
หน้า 8-9
อายาเมะ - ชั้นเป็นหนูน้อยหมวกแดงก็แต่ตอนที่เชื่อมต่อกับแกะเท่านั้นแหละ
[และนี้ก็คือ]
[พลังของหนูน้อยหมวกแดง!!!]
หน้า 10
หมาป่า - อ๊ากกกกก
[น-...นี่มัน!!]
อายาเมะ - พอใจรึยังล่ะ?
ต่อให้ฆ่าหมาป่าไป อาจารย์ก็ไม่ตายหรอก
โยอิจิ - เอ๋ะ!?
งั้น
อาจารย์ก็จะกลับเป็น...
แอ๊ก
หน้า 11
อุ๊ก
[ล-...แล้วทำไมไม่บอกให้มันเร็วกว่านี้]
อายาเมะ - ก็แค่เสียความอยากจนทำอะไรไม่ได้ก็เท่านั้น
โยอิจิ - แบบนั้นก็ไม่ไหวนะเว้ยเฮ้ย!!!
[ขืนเป็นแบบนั้น...อาจารย์ก็ไม่ต่างจากผักนะซิ]
พ-...พวกเรา...
หน้า 12
*สวบ สวบ*
หมาป่า - เจ็บหยั่งกะจะตายเลยวุ้ย
[นี่คือการต่อสู้]
[เพื่อล่าหัวใจ!]
*สวบ สวบ*
อายาเมะ - อีกอย่าง หมาป่าไม่ตายง่ายๆแบบนั้นหรอก
โยอิจิ - [ม-...มันฟื้นฟูแผลของตัวเองได้!!]
หน้า 13
อายาเมะ - ต้องมากกว่านี้
มากกว่านี้
มากกว่านี้อีก
ยิ่งๆกว่านี้
ยังไม่พอ
ต้องจัด
ให้หนักกว่านี้!!!
โยอิจิ - [เค้ากำลัง...]
[...สนุกสนาน?]
แม่ - "อายาเมะ ยูกะ"
"เดี๋ยวแม่จะเล่านิทานเรื่องหมาป่ากับดวงจันทร์ให้ฟังนะ"
หน้า 14-15
มีหมาป่าอยู่ตัวหนึ่ง เค้าตระโกนขึ้นไปบนท้องฟ้ายามราตรีว่า
"พระจันทร์กลมดิ๊ก น่าหม่ำเหมือนกับแกะน้อยเลย"
พอพูดเสร็จก็ "ง้าบ" หมาป่ากินพระจันทร์ลงไปทั้งดวง!
"เฮ้อ หร่อยจัง ไหนๆท้องก็อิ่มแล้ว นอนดีกว่า"
พระจันทร์เต็มดวงก็เปลี่ยนตัวเองกลายเป็นพระจันทร์เสี้ยว
พระจันทร์โกรธมากจนแดงไปทั้งดวง
ตอนนั้นเอง พระจันทร์ได้ใช้หัวแหลมๆของมัน
แทงจึ๊กไปที่พุงใหญ่ๆของหมาป่า! พอท้องของมันกลายเป็นรู หมาป่าก็สะดุ้งตื่นขึ้นในทันที
พอเจ้าพระจันทร์ออกมาได้แล้ว เลยคิดจะเอาคืนโดนการพยายามเอาหมาป่าเข้าไปในจันทร์เสี้ยว
"โว้ววว ปล่อยชั้นออกไป!!" หมาป่าเห่าหอนอย่างสุดกำลัง
ตั้งแต่วันนั้น พอหมาป่าเห็นพระจันทร์สีแดง
ก็จะแหงนมองพร้อมกับหอนในทันที
หน้า 16
โยอิจิ - นิทานภาพ!?
[นี่มันอะไรหน่ะ!?]
เหวอ
[นี่ก็ความทรงจำของอาคาซึกิ อายาเมะเหมือนกันเร้อ!?]
[มันจะไปถึงไหนกัน?]
[...สุดทางตรงนั้น!]
[หนังสืออะไร...?]
หน้า 17
*พรึบ พรึบ*
เด็ก - จ๊วบ
จ๊วบ
โยอิจิ - [ลูกแกะงั้นเร้อ...?]
[...ไม่ใช่ เด็กทารก]
เด็ก - กวับ
กวับ
แอ๋ะ
โยอิจิ - [เด็กทารกสองคน...กำลังเล่นกับแกะอยู่...]
หน้า 18-19
หน้า 20
หมาป่า - เครียด~~~!!!
โยอิจิ - เหวออ
หมาป่า - กรี๊ดดด
เจ็บ~
ฮื่อ~~
โยอิจิ - [น-...นี่ตู ดันไปเชื่อมต่อ]
[กับตัวประหลาดอย่างไม่คิดไม่ฝันซะแล้ว...]
หน้า 21
อายาเมะ - [โยอิจิ จริงแล้วนายกำลังรู้สึกตื่นเต้นอยู่ใช่มั้ย?]
[ที่ได้เห็นคนที่บังอาจทรยศนาย]
หมาป่า - อั๊ก
อ๊า~~~!!
หน้า 22
อ๊ากกกกกกก!!!
[ถูกฉีกกระชากแบบนี้]
อายาเมะ - อ้าวๆ
เริ่มฟื้นฟูตัวเองช้าลงแล้วนี่
หมาป่า - บัดซบ...ไอ้เด็กเปรต ไอ้เด็กเปรต...
แกกล้าขัดขวางใจชั้นขนาดนั้นเชียวเร้อ!!!
หน้า 23
อะไร?
จู่ๆลูกตุ้มมันก็หนักขึ้น!!
อายาเมะ - หมาป่าอ่อนแรงลงแล้ว
ในที่สุดแกะก็เริ่มส่งผลแล้วซินะ
โยอิจิ - [อ-...อาจารย์...]
หน้า 24
หมาป่า - กรรรรร
เฉือนมัน
ทำลายมัน
บดมัน
ขยี้มัน
ฆ่ามัน...
หน
วก
หู
น่า
หน้า 25
...หนัก...
...โยอิจิ...
หมาป่า - ความฝันและความหวังของไอ้พวกเด็กเปรตนั่น...
ฉันจะขยี้มันให้หมด...
โยอิจิ - อ-...อาจารย์...
...ส-...สำหรับผม รอยยิ้มของอาจารย์...
หมาป่า - ยังพูดอะไรพึมพำไม่เปลี่ยนเลยนะ น่ารำคาญชะมัด
ยังไงซะ คำพูดของแกะมันก็เป็นแค่ภาพลวงเบื้องหน้าเท่านั้นแหละ
หน้า 26
โยอิจิ - ตูบอกว่าไม่ได้โกหกยังไงล่ะฟะ ไอ้เซ็นโคบ้าเอ้ย!!!
อายาเมะ - ชิ ไอ้เจ้าบ้าโยอิจิ
โยอิจิ - อย่างแกล่ะไม่เรียกว่าโกหกตัวเองอยู่รึไง!!?
หมาป่า - "โกหก" ตัวเองอย่างงั้นรึ...
เด็กเหลือขออย่างพวกแกเอาความหวังและความฝันของฉันไป!!
การศึกษาบ้าบออะไรกัน!!!
โยชิโนะ - นี่ในเวลาเรียนนะ ตื่นได้แล้ว
*หมับ*
นักเรียน - เจ็บเว้ย ตูจะฟ้องมึงฐานกระทำรุนแรงในโรงเรียน
ผู้ปกครอง - ลูกชั้นบอกว่าอาจารย์ทำสายตาน่ารังเกลียดใส่เค้า
นี่มันหมายความว่ายังไงกันคะ!!?
หน้า 27
หมาป่า - ไอ้พวกเด็กเหวที่เอาแต่ได้อย่างพวกแก
ทำร้ายจิตใจของชั้น!!!
เพราะงั้นชั้นก็จะใช้ความหวาดกลัว
ทำร้ายจิตใจของพวกแกเอง!!!
พวกแกจะต้องใช้ชีวิตนักเรียน
หมัด - เหวอออ
มันเจ็บนะ หนูกลัว~~!!
หมาป่า - ที่หวาดผวากับฆาตกรนี้ไปตลอดกาลยังไงล่ะ
เฮียกฮ่าๆๆๆๆ
อายาเมะ - จะฆ่า...
หน้า 28
ฉันจะฆ่าแก...
โยอิจิ...ลดพลังลงให้ลูกตุ้มมันเบาๆลงหน่อย
เร็วๆเข้า
เป็นอะไรไป?
อาจารย์เค้าทรยศนาย ทรยศทุกคนนะ
รีบๆเก็บมันซะดีกว่า
อย่างหมอนั้น ต่อให้ช่วยไป
ก็มีแต่จะกลับไปเป็นฆาตกรเหมือนเดิมเท่านั้น
โยอิจิ - [ชั้น...]
หน้า 29
ชั้นทำ
อาจารย์ไม่ลง...!!
อายาเมะ - กรรร
หมัด - เหวอออ
กรี๊ดดด
หน้า 30
อายาเมะ - หา?
...ตัว...
ไปไหน?
หมาป่า - ฮ่าห์~ แบบนี้แหละสุดยอด
ชั้นยอมทนอยู่กับพวกนักเรียนก็เพื่อการนี้โดยเฉพาะ!!
หน้า 31
โยอิจิ - [มีแต่ต้องฆ่าอาจารย์...]
[ฆ่าหมาป่านั้นอย่างเดียว...!!]
*เกร้ง*
[ถ้าชั้นเป็นแกะของหมาป่านั้นล่ะก็...]
[ถ้าลดกำลังลงก็น่าจะช่วยเค้าได้บ้างแหละ...]
*ซู่*
หมาป่า - เฮียกฮ่าๆๆๆ ไอ้จมูกกับหน้าอกแบนๆของแกหมดหวังได้โตกว่านี้แล้วโว้ย
*แซ่ก แซ่ก*
เพราะชั้นจะทำให้มันแบนไปกว่าเดิมอยู่นี่ไง!!!
หน้า 32
*กรั๊บ*
*กรั๊บ*
หน้า 33
โยอิจิ - อา...ยา...
อายาเมะ - แกะท่าทางหน้ากินดีจัง...
หน้า 34
โยอิจิ - ร-...เรากำลังโดนกลีน?
*อ่ำ*
หมาป่า - หน-...หนังตาฉัน!!
*หมับ*
[ฟื้นฟูตัวไม่ทันจริงๆด้วย!]
หน้า 35
อายามะ - อร่อย
โยอิจิ - อ
ร่
อ
ย
อายาเมะ - ตัดฉับ
หมาป่า - อ้ากกก!!!!
หน้า 36
??? - [โยอิจิ...]
[โยอิจิ...]
[เอ้า ทำใจดีๆไว้]
[ชั้นเชื่อ...]
[ในตัวเธอนะ]
[โยอิจิ]
หน้า 37
[ใครหน่ะ!!?]
[อย่ามาขวางนะ!!]
อายาเมะ - [อะไรกัน!!?]
[ไม่มี...แรง...เลย...]
หน้า 38
หมาป่า - หึหึ ท่าสมดุลระหว่างหมาป่ากับแกะของพวกแกจะเริ่มเพี้ยนแล้วเหมือนกันนี่
แกบังอาจกินชั้นได้นะ ไอ้เด็กเวร
โยอิจิ - บ้าหน่า
[ด้านในหมาป่านั้น...!!]
[พระจันทร์สีแดง!!?]
หน้า 39
[พระจันทร์สีแดง...ในตัวหมาป่า...]
[...อ๋อ! มันเป็นอย่างงี้นี่เอง!!]
อายาเมะ - อุ๊ก
อ๊า
หมาป่า - ฮ่ะๆ นั้นซิ เค็นเมริซัคเป็นเงินบริสุทธิ์นี่
หมาป่าจะไปแตะตรงๆไม่ได้หรอกเฟ้ย
อายาเมะ - ถุงมือขนแกะขาด!
หน้า 40
[ชั้น...ต้องเป็นคนทำ...]
ฮิบาริ - [ถ้านายไม่เริ่มเปลี่ยนแปลงจากตัวเองซะก่อน]
[นายคงได้เห็นโลกแค่ซีกเดียวไปตลอดชีวิตแน่]
อายาเมะ - [ที่ชั้นกลัวคือคนที่ซ่อนตัวตนของตัวเองต่างหาก...]
โยอิจิ - [แต่ชั้นกลัว! กลัว...ชั้นกลัวที่จะต้องเห็นแต่โลกแบบนี้ไปตลอดชีวิต!!]
[...โอกาสมันอาจจะเอื่อก็จริง...แต่ว่า...]
[จริงแล้วชั้น...]
[ชั้น...]
หมาป่า - คราวนี้จะเขมือบแกไม่ให้ได้มีเวลาฟื้นฟูตัวเลย
*หมับ*
หน้า 41
อายาเมะ - ...โยอิจิ
หมาป่า - โดจินจิ โยอิจิ...
หน้า 42-43
โยอิจิ - [ยังไงก็ยังอยาก]
[เชื่อในตัวอาจารย์!!!]
หมาป่า - ...ชั้น
ชั้น
ยัง...
หน้า 44
โดจินจิ - เหวอ
*ครืด*
*สวบ*
*สวบ*
หมาป่า - ขยับตัวไม่ได้...
อายาเมะ - ทำอะไรบุ่มบ่ามจริงนะนาย
แกะนะฟื้นฟูตัวเองไม่ได้หรอกนะ
[วิธีการยับยั้งหมาป่า]
[นายคงไปเห็นมันในความทรงจำของชั้นล่ะซิ...]
*สวบ*
หน้า 45
หมาป่า - กล-...กลับเป็นแบบเดิมแล้ว!!!
*หมับ*
หน้า 46
*ติ๊ด*
โยชิโนะ - สวัสดีครับ นั้นตำรวจใช่มั้ยครับ
ผมจับตัวคนร้ายคดีฆาตกรรมได้แล้วครับ
อยู่ที่บนของบันไดตรงบล๊อคสามนะครับ
โยอิจิ - อ-...อาจารย์!!
โยชิโนะ - โดจินจิคุง...
หน้า 47
รีบๆเก็บ "ของ"
ที่เธอถืออยู่นั้นเร็วๆนะ
เดี๋ยวเค้าจะคิดว่าเธอเป็นคนร้ายเอา
โยอิจิ - ค-...
ครับ...
หน้า 48
[...ถ้าภาพลักษณ์ภายนอกคือ "คำโกหก" ที่ใช้กับคนอื่นล่ะก็...]
["คำโกหก" ที่ใช้กับตัวเองจะเรียกว่าอะไรล่ะ...?]
[บอกผมที่เถอะครับ]
[อาจารย์...]
??? - [โยอิจิ...เอ้า ทำใจดีๆไว้ ชั้นเชื่อในตัวเธอนะ]
["เสียงนั่น"...มาขัดขวางไม่ให้พวกเราเชื่อมถึงกัน...]
[มันเป็นใครกัน...?]
หน้า 49
[แล้วนี่...มันความรู้สึกอะไรกัน...]
...ไปเชื่อคนพรรคนั้นจนถึงที่สุดแบบนั้น
นายนี่เพี้ยนจริงๆนะ
...จุ๊บ
โยอิจิ - [หา!?]
[อ๋า...นี่มันอะไร...]
อายาเมะ - จุ๊บ...จุ๊บ
โยอิจิ - [ต-...แต่ฉัน]
[ม-...มีคน...ในใจอยู่...]
หน้า 50
อายาเมะ - จุ๊บ
จุ๊บ
[...หลับไปแล้ว...!?]
โยอิจิ - [ฮ่ะ...ฮ่ะๆ ก็นะ]
[เพ้อไปเองอีกแล้วเรา...]
[อาคาซึกิ...อายาเมะ...]
[ไอ้นั้นที่ชั้นเห็นข้างในเธอ...]
[ตกลงแล้วเธอเป็น...]
[ใครกันแน่...]
หน้า 52
ยูกะ - หมาป่าตายซะแล้วอ่า~ [หุๆ]
เพราะมันเป็นตะปุ่มตะป่ำน่าขยักแขยงเองนั้นแหละน้า~
เมื่อกี้ชั้นพูดค้างไว้อยู่พอดี
แต่ใจมากนะที่พากลับชั้นกลับมานี่ มาซาโตะ
มาซาโตะ - โลกแห่งจันทราโลหิต...
หน้า 53
นี่คือโลกของพระผู้เป็นเจ้าอย่างแท้จริง
ราวกับความฝันเลย
ยูกะ - โลกนี้มันก็เป็นโลกแห่งความฝัน
อยู่แล้วครึ่งหนึ่งแหละนะ
ฝันของท่านผู้นั้น
ยูกะ - เดี๋ยวก็เก็บขึ้นไปแล้ว
*แซ่ก*
วงแหวนเทวภูตโผล่ออกมาแล้ว
*แกร๊ง*
หน้า 54
ยูกะ - คราวนี้หมอนี้ก็ไม่เหลือความโลภอะไรอีกแล้ว
ไม่ต่างจากร่างเปล่าๆที่ไม่เหลือความอยากอะไรทั้งนั้น
มาซาโตะ - เอาแต่กลั่นแกล้งคนในโรงเรียนของเรา
จะเรียกว่าเป็นมหาบาปเจ็ดประการโดยแท้เลยก็ว่าได้
แกะน้อยผู้น่าสงสาร
ไม่มีกระทั่งความยางอาย
[ผมไม่เหมือนกับท่านบาปหลวง (พ่อ)]
[จะบาปเล็กบาปใหญ่ก็ไม่อภัยให้ทั้งนั้น]
*แป๊ะ แป๊ะ แป๊ะ*
ถ้าสิ่งนั้นคือหมาป่าล่ะก็
ผมจะชะล้างมันในนามของพระผู้เป็นเจ้า
หน้า 54
แต่เธอนั้นต่างออกไป
[อาคาซึกิ ยูกะ]
ช่วยล่าหมาป่าให้เยอะๆเพื่อผมทีเถอะนะ
ยูกะ - [...ใช่แล้ว...หนูน้อยหมวกแดงมีแค่คนเดียวก็เหลือแหลแล้วล่ะนะ อายาเมะ...]
*กึ๊ก*
![Level [C] Translator](/static/images/translators-ranks/33.png)
Login or register to comment
Benefits of Registration:
* Interact with hundreds of thousands of other Manga Fans and artists.
* Upload your own Artwork, Scanlations, Raws and Translations.
* Enter our unique contests in order to win prizes!
* Gain reputation and become famous as a translator/scanlator/cleaner!