Code:Breaker 174

โค้ดเบรคเกอร์
โค้ด:174 "ปลายทางของความบาดหมาง"
หน้า 1
รุย - [อาวุธก้นหีบของ "เอเด็น" สำหรับต่อกรกับสายพันธ์หายาก โจ๊กเกอร์]
โทกิ!!
[ก่อนหน้านี้ ฉันไม่เคยเข้าใจเลยว่าทำไมต้องมีอาวุธสุดท้ายไว้สังหาร]
[สายพันธ์หายากที่ไร้พิษสงอย่างประธานชิบุยะกับซากุระโคจิด้วย แต่ว่า]

โทกิ - จมดินไปซะเหอะ ไอ้พวก "เทวดา" เบื้อก...
** พลังที่สามารถต่อกรกับสายพันธ์หายาก!! พวกเขาจะฝ่าวิกฤตนี้ไปได้รึไม่!? **
รุย - [ทุกอย่างก็เพื่อการนี้เองหรอกเรอะ...]

หน้า 2
โจ๊กเกอร์คืออาวุธก้นหีบที่มีไว้สำหรับเวลาที่พวก "เทวดา" บุกมาอย่างงั้นเองหรอกเรอะ!!
เอานี่ไป!! เก๊าส์แคนนอน!!
== ปืนใหญ่แม่เหล็ก

โทกิ - เสร็จตู!! โดนอย่างสวยงาม...

หน้า 3
แมว - นายเองหรอโจ๊กเกอร์?

โทกิ - [หา...]

เท่ห์ - เออ ดูจากพลังโจมตีสุดยอดนั้นแล้ว เจ้านี้โจ๊กเกอร์ชัวร์...
แฟรงเก้น - หรือนี่จะเป็นความต้องการของพระเจ้า
แมว - น่าหนุกดีนี่!
แว่น - อืม~~ Good Vibes.

Respect โจ๊กเกอร์~~!!

หน้า 4
โทกิ - อุ๊ก!!
เก๊าส์แคน...

โทกิ - หา...!!
[หมอนี้...!! เร็วพอๆกับเจ้าแมวเฮี้ยนพันธ์หายากนั้น...ไม่ซิ เร็วกว่าซะด้วยซ้ำ]

[...งั้น]

โทกิ - [ก็ต้องจู่โจมรอบด้าน!!]
แกหลบพวกนี้ไม่ได้หรอกน่ะเฟ้ย!!

หน้า 5
แว่น - เอื่อยเฉื่อย (ชำ)

หน้า 6
โอ๊โฮโฮโฮโฮ!! อะไรกั๊น อะไรกัน
ต่อให้เป็นโจ๊กเกอร์ แต่ถ้าเอื่อยเฉื่อยแบบนี้ก็หมดความหมาย!!
ไพ่ตายใบสุดท้ายมีพิษสงแค่นี้เองเร้อ โอ๊โฮโฮโฮโฮ!!

ซากุระ - [...หมดหนทางแล้วงั้นเรอะ?]

[ถ้าเป็นแบบนี้...ก็ทำได้แต่นั่งรอ]
แว่น - โอ๊โฮโฮโฮโฮ!!
[ให้ผู้ใช้พลังทั้งหมดตายไปที่ละคนน่ะซิ!]

หน้า 7
เอาล่ะ กลับมาที่ "เกมแห่งความตาย" ถึงตากระผมบ้างแล้ว แต่เห็นว่ามีเหลือแค่คุณคนเดียว ป๋มเลยจะเปลี่ยนแผนซักหน่อยแล้วกัน
...เงื่อนไขของผมคือ

โจ๊กเกอร์ ขอให้คุณไปฆ่าผู้มีพลังคนไหนก็ได้มาคนหนึ่ง
ถ้าทำตาม ผมจะช่วยชีวิตคุณแล้วกัน

โทกิ - หา!! พูดบ้าอะไร...
แว่น - ...มีอยู่ใช่มั้ยล่ะครับ? คนๆหนึ่งที่คุณ
เกลียดมากถึงขั้นที่อยากจะฆ่าแล้วฆ่าอีกเลยน่ะครับ

โทกิ - พูดบ้าๆ
ค-...
คนพรรค์นั้นฉันจะไปมี-...

หน้า 8
อั๊ก!!

แว่น - โอ๊ะ?

โทกิ - ดา-...

ดาร์กไซด์ของซาเอจิกะ!!

แกทำอะไรของแกหน่ะ...
ซาเอจิกะ - ฉันไม่มีธุระกับไพ่ตายที่ไร้ค่า...

ฉันจะเก็บนายซะก่อนที่นายจะไปเข้าพวกศัตรูและปล่อยความลับของพวกเรารั่วไหลออกไป!!
โทกิ - อุ๊ก!!

หน้า 9
แมว - ไอ้พวกนั้น!! คราวนี้มันทำบ๊องอะไรอีกล่ะเนี่ย!?
เท่ห์ - สู้กันตัวต่อตัวงั้นเรอะ?
แว่น - อุแหม่ๆ ผู้มีพลังแตกคอกันเองแบบนี้ก็น่าสนุก
เป็นภาพที่สุดยอดจริงๆ!! เรามาชมกันซักหน่อยก็แล้วกัน

โทกิ - อุ๊ก!!
อั๊ก!!
อุ๊บ!!

รุย - ซาเอจิกะ...!!
ยูกิ - หมอนั้นทำอะไรง่ะ...

ซาเอจิกะ - ตายซะ!! โจ๊กเกอร์!!
ยูกิ - จะต่ำช้าไปถึงไหนกันเนี่ย!!

โทกิ - ...เลิกบ้าซักที

หน้า 10
ได้มั้ย!!

ซากุระ - โท...
โทกิคุง...

แว่น - [...มีอยู่ใช่มั้ยล่ะครับ?]

หน้า 11
[คนๆหนึ่ง]
[ที่คุณเกลียดมาก]
[ถึงขั้นที่อยากจะฆ่าแล้วฆ่าอีกเลยน่ะครับ]

โทกิ - โอ๊วววว
ววว

หน้า 12

หน้า 13
ซากุระ - โท...

โอกามิ - โทกิ!?

ข้าวกล่อง - อ้าวๆ
ทำเอาตกใจหมดเลย.

โทกิ - เหอะ...หลบได้ซะงั้น ไอ้ "ข้าวกล่อง" บัดซบ...
ตูก็คิดว่าเจอช่องโหว่แกแล้วซะอีก...

ซาเอจิกะ - ท-...
ทำไม...นายต้องการฆ่าฉันเพื่อการแก้แค้นไม่ใช่เร้อ...
โทกิ - ...บ้ารึไงฟะ

หน้า 14
ฉันตอนนี้จะฆ่านายเมื่อไหร่ก็ย่อมได้ทั้งนั้นแหละ...
แต่มันจะได้อะไรขึ้นมา?
สุดท้ายก็เหลือแต่ความเคว้งคว้างในตัวฉันกับความเศร้าในตัวรุย พี่ของนายก็เท่านั้น

รุย - โทกิ!?
โทกิ - ฉันหน่ะ...

คิดเองเออเองไปว่าจะมีชีวิตอยู่เพื่อพี่คนเดียว
ที่ฉันอยากฆ่านาย ก็เพื่อไว้เป็นข้ออ้างให้ตัวเองที่ไม่สามารถปกป้องพี่ได้ก็แค่นั้น

...ฉันมันอ่อนแอ
แค่จะก้าวเดินไปข้างหน้าโดยไม่ถูกอดีตกับความแค้นดึงรั้งไว้ยังทำไม่ได้เลย

แต่ในที่สุด
เนะเนะเนะ - [ให้ความสำคัญกับตัวเองเถอะน่ะ...]
โทกิ - ฉันก็สามารถเข้าใจความหมายของคำพูดนั้นแล้ว

หน้า 15
มันไม่เกี่ยวกับฉันอีกต่อไปแล้วว่านายจะอยู่หรือจะตาย...
ฉันยังมีคนที่ฉันไม่อยากแพ้ คนที่ฉันอยากก้าวข้าม...คนที่ฉันอยากซัดอยู่อีกเยอะ

ซากุระ - โทกิคุง...
[...เขาต้องทนทรมานตั้งมากเท่าไหร่]

หน้า 16
ซาเอจิกะ...นายเองก็หัดให้ความสำคัญกับตัวเองบ้างนะ
[...ต้องก้าวข้ามความบาดหมางขนาดไหนถึงจะได้คำตอบนั้นมา...]
[แล้วมันเป็นคำพูดที่หนักแน่นและเด็ดขาดยิ่งกว่าสิ่งใด]
พวกนายมีอยู่กันแค่สองคน...มันขมขืนมากนะ ถ้าคนหนึ่งจะหายไป

โอกามิ - ...พูดอ้อมโลกอีกตามเคย

ซาเอกิจะ - ...พูดซะสวยหรูเลยนะ

แต่ว่า...สมแล้วที่เป็นโจ๊กเกอร์

โทกิ - เอ๋ะ!?

หน้า 17
อุ๊ก!!

แว่น - ซึ้งจริงจิ๊ง!! เร้าร้อนสุดๆ!!
สนุกดีใช่ย่อยเลยล่ะนะครับ...
...แต่ว่า

ผมบอกให้
คุณฆ่าเขาไม่ใช่เรอะ?

โทกิ - อุ๊ก!!
ชิบ!! จะลอสต์...

ซาเอจิกะ - ได้เวลาล่ะ

หน้า 18
ยูกิ - นั้นมันอะไรน่ะ...

ซาเอจิกะ - ติดกับฉันจนได้น่ะ พวกสายพันธ์หายาก...

หน้า 19
ตั้งแต่ที่พวกนายปรากฏตัวออกมา ฉันก็ได้ใช้พลัง "ลบล้าง" ค่อยๆกัดกร่อนแกนกลางของตึกนี้เพื่อรอเวลาให้มันถล่มลงมาตลอด...
ระหว่างที่ฉันกับโจ๊กเกอร์แสดงโชว์ให้พวกนายดูนั้นก็ด้วย

โทกิ - หา...
[ซาเอจิกะโจมตีฉันเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของพวกสายพันธ์หายากระหว่างที่รอเวลาอย่างงั้นหรอกเรอะ!?]
ชิงุเระ - [ถ้าถ่วงเวลาไว้ได้]

โทกิ - ซาเอจิกะ!!
นี่แก...

รุย - เงา...!!
[เขาคิดจะปกป้องพวกเรา...!!]

หน้า 20
แว่น - เปล่าประโยชน์น่า
อีแค่กำแพงเงา โดนพลังสายพันธ์หายากของฉันดูดเข้าไปก็ดับแล้ว...

ซาเอจิกะ - อุ๊ก!!

โทกิ - ซาเอจิกะ!!
ซาเอกิจะ - [จะไม่ให้ผู้มีพลังตายแม้แต่คนเดียว...]

ขอเอาเกียร์ติแห่ง "โค้ดเนม" เป็นเดิมพัน
ฉันจะต้องลากพวกนายสายพันธ์หายากไปลงนรกกับฉันให้ได้!!
** เกียร์ติยศของคนชั่ว!! ความรู้สึกชั่วดีที่ตนยึดมั่น!! **

next: ดอกไม้ที่เบ่งบานบนต้นไม้ที่เหี่ยวแห้ง!!
to be continued