07-Ghost Special : Like that Sky I Once Saw (May 2010 Issue)

Raw ใช้ได้มั้ย เดี๋ยวป๋มไปลองถามกับคนแสกนดูก่อนนะงับ (เพราะอันนี้ไม่ใช่คำแปลอังกฤษ คนแสกนเขาระบุไว้ว่า "ห้ามนำสแกนเข้าไปทำเป็นแสกนเลชั่น" ก็จริง แต่ไม่แน่ใจว่าถ้าเป็นภาษาอื่นจะได้หรอเปล่าน่ะงับ...เดี๋ยวถามให้ ถ้าใครจะใช้ก็มาเม้นไว้แล้วกัน ถ้าได้จะส่งสแกนญี่ปุ่นไปให้ (แต่คงต้องขอให้ระบุไว้ว่า "ไม่ให้นำไปใช้ทำแสกนอังกฤษ" อ่ะนะงับ)



07-Ghost
ตอนพิเศษ "เหมือนกับท้องฟ้าที่เคยเห็นเมื่อครั้นนั้น"
หน้า 1
ทหาร - 0700 กองกำลังพิเศษของจักรวรรดิ์ได้บุกถึงชั้นสูงสุดแล้วครับ

0718 สลายการประท้วงที่พรหมแดนเกาะลอย F7 เรียบร้อยแล้วครับ
ภารกิจของเร็นทอลลุล่วง
== Rental (ของเช่า) น่อ...เผื่อไว้...- -"

ครับ
จะกลับไปแล้วนะครับ

** ความทรงจำช่วงที่เป็นทาสสำหรับสู้รบ **

หน้า 2

หน้า 3
ครู - จะแจกผลการสอบเทคนิคโจมตีช่วงชักดาบเมื่อเดือนที่แล้วให้นะ
-- กองทัพจักรวรรดิ์บัลเบิร์ค โรงเรียนนายร้อยทหารบก --
"ความสามารถในการใช้อาวุธสังหารโดยไม่ขึ้นกับขนาดร่างกาย"
ใครที่ทำไม่ได้ตามเป้าหมายนั้น ขอให้เข้าเรียนเสริมด้วย

คนที่ได้คะแนนสูงสุดคือเทย์โตะ ไครน
นักเรียน - โกหกน่า?
แต่หมอนั้นแทบไม่เคยเข้าเรียนเลยไม่ใช่หรอ?

[ตูได้เรียนเสริมแหง]
[ซวยชิบเป๋ง]
มิคาเกะ - ได้แผลเพิ่มอีกแล้ว

เมื่อคืนก็ไม่เห็นกลับมาหอเลยด้วย...ไปทำอะไรของเขาน่ะ...?

หน้า 4
นักเรียน - เฮ้ย มิคาเกะ ตานายแล้ว
มิคาเกะ - ...อืม
อ้าว?

[หายไปแล้ว...]

นักเรียน - รู้เปล่าว่าเทย์โตะ ไครนเคยเป็นทาสมาก่อนนะ?
[เพื่อนร่วมห้องนายเองไม่ใช่หรอ?]
มิคาเกะ - เคยเป็น?
เขาถูกเลี้ยงมาเป็น "ทาสสำหรับสู้รบ" กองทัพรับอุปถัมภ์เขาไว้นะ
เห็นว่าเคยลงสงครามจริงๆตั้งแต่ก่อนเข้าเรียนที่นี่แล้วด้วย

หน้า 5
โย่ว! พ่อคนคะแนน 100 เต็ม!!

ฉันจองตั๋วหนังไว้ด้วยล่ะ
ไปดูด้วยกันม๊ะ?
[นายหัดยิ้มซะหน่อยซิ]

แต่ ท้องฟ้าช่วงอาทิตย์อัสดงนี่สวยจังเลยน้า~!
พอมองท้องฟ้าสีแสดนี้แล้วรู้สึกสบายใจสุดๆเลย
ชวนให้คิดกับตัวเองว่า "พวกเราทำวันนี้ได้ดีสุดยอด! เอ้า กลับบ้านกันเหอะ!"

เทย์โตะ - นายรู้แล้วนี่ว่าฉันเป็นทาสสำหรับสู้รบ
อย่ามาเข้าใกล้ฉัน

หน้า 6
พวกเราสองคนมีเส้นแบ่งอยู่ระหว่างกลาง
ไม่ต้องมาทำเป็นสงสารฉันหรอก

มิคาเกะ - เครียดจังแฮะ...
[เล่นบอกว่าไม่ให้เข้าใกล้เลยหรอ...เพื่อนร่วมห้องมันต้องสังสรรค์ด้วยกันบ้างเซ่...]

ทหาร - จำเอาไว้
นี่คือเส้นแบ่งระหว่างคนกับทาส

สำหรับพวกแก
ไม่มีคำว่าอิสระทั้งทางการกระทำและความคิด

แต่มันว่างจังแฮะ
ทาสหายไปซักคนสองคนคงไม่เป็นไรมั้ง

หน้า 7
ฮ่าๆๆ วิ่งซิ วิ่งกันเข้าไป

หน้า 8
เทย์โตะ - ...อะไร?
มิคาเกะ - ของฝากจากคนใจดี
ดื่มนี้แล้วจะได้หลับสบาย

พักหลังเนี่ย นายมีแต่ฝันร้าย เลยนอนไม่พอใช่มั้ยล่ะ?

หน้า 9
เทย์โตะ - นี่นาย ทำไมถึงรู้...
มิคาเกะ - นอนห้องเดียวกัน ทำไมจะไม่รู้เล่า!!

??? - ...กิ๊...

มิคาเกะ - หมอนั้นใครฟะ?

หน้า 10
นักเรียน - เหวอออ

มิคาเกะ - นาย!! ซ่อนไอ้นั้นไว้ในชุดนักเรียนหรอ?
เทย์โตะ - รีบหนีไปซะ

??? - ก๊าซซซซซ

เทย์โตะ - หมอนี้เป็นใคร...ผู้เหลือรอดของศึกเมื่อวันก่อนหรอ?

หน้า 11
มิคาเกะ - เหวออ!!

เทย์โตะ - มิคาเกะ!!

หน้า 12
??? - น่ากินเหลือเกิน...วิญญาณนั้น...

??? - เข้ามาถึงในโรงเรียนเลยหรอเนี่ย...
คงต้องวางเกราะป้องกันใหม่ซะแล้ว

??? - ก๊า

หน้า 13
มิคาเกะ - เทย์โตะ!!

ฮึ๊บ
อึบ
อึบ
อึบ

โธ่เว้ย...!! รอแป๊ปนะ!! เดี๋ยวไปเรียกหน่วยช่วยเหลือมาให้!!

หน้า 14
เทย์โตะ - ท้องฟ้าที่สวยงาม...

มิคาเกะ - เทย์โตะ!! ทำใจดีๆไว้!!

หมอ - อดีตทาสคนนั้นเองหรอกหรอ...
ถ้ารักษาแผลพวกนี้แล้วจะกลับไปใช้การได้หรอเปล่า?

หน้า 15
ก็ไม่รู้เหมือนกัน...แต่
มันก็เป็นนักเรียนที่เขาลือกัน คงต้องรักษาลูกเดียวล่ะ

ของเอามาแทนยังมีอยู่เยอะแยะแท้ๆ...

มิคาเกะ - พวกนาย!! พูดอะไรออกมานะ!!
เทย์โตะเป็นเพื่อนของฉัน!! เขาช่วยชีวิตฉันไว้นะ!!

หน้า 16
เครือง - ปี๊บ
ปี๊บ
ปี๊บ

ปี๊บ
ปี๊บ

ปี๊บ
ปี๊บ

หมอ - ว่าไง ยังใช้การได้อยู่หรอเปล่า?
อีก 4 วันก็คงฟื้นฟูกลับมาได้ล่ะนะ

เทย์โตะ - ยังไม่ตาย...

หน้า 17
มิคาเกะ - เทย์โตะ!! อาการเป็นไงบ้าง!?
เทย์โตะ - มิคาเกะ!
นายปลอดภัยดีหรอ!?

มิคาเกะ - ฉันต่างหากที่ต้องถาม
[บุ่มบ่ามไปได้นะ ไอ้เบื๊อก]
เขาห้ามเยี่ยมอยู่ตั้ง 2 อาทิตย์เชียวนะเฟ้ย
เทย์โตะ - เจ็บๆๆๆ

มิคาเกะ - เฮ้อ ดีจังที่นายยังไม่ตาย!!

เทย์โตะ - [หยะ...อย่ามากอดแบบสนิทสนมได้มั้ย]
...ว่าแต่ แล้วไอ้คนที่เข้ามาโจมตีนั้นมันอะไรกันแน่น่ะ?
คิดว่าจัดการได้แล้ว แต่ดันหายว๊าบไปเลย...

มิคาเกะ - ฉันก็เพิ่งเคยเห็นเหมือนกัน...รู้สึกจะเป็นปีศาจที่เขาเรียกกันว่า...วอล...หรืออะไรเนี่ยแหละ
หลังจากเหตุการณ์นั้น ทั้งโรงเรียนก็วุ่นวายกันไปหมด
เห็นเขาว่าไม่ให้เข้าใกล้พวกมันเป็นอันขาด เพราะพวกนั้นกินวิญญาณ

หน้า 18
แต่ก่อนอื่น นี่! รู้จักนี้อ่ะเปล่า?

แอ่นแอ๊น นกกระดาษพันตัว!!
รู้สึกว่าจะเป็นวิธีอวยพรให้คนหายไวๆน่ะ

ฉัน...ไม่รู้ว่าจะขอบคุณผู้มีพระคุณยังไงดี...
ขอบใจนะ ที่ช่วยชีวิตฉันไว้

หน้า 19
เทย์โตะ - ...อย่ามายุ่งกับฉัน
มิคาเกะ - อะไรกัน
จะบอกให้ฉันเป็นพวกไม่รู้จักสำนึกบุญคุณหรอไง?

เทย์โตะ - เปล่า...
พอได้เห็นโลกที่เจิดจ้าของนายแล้ว
มันทรมานที่ต้องกลับมาสู่ความเป็นจริง

นายเป็นเหมือนกับท้องฟ้า
ไม่มีพรหมแดนอะไรทั้งนั้น
เจิดจรัส...
เป็นที่ๆฉันไม่มีวันเอื้อมถึง

หน้า 20
ตอนนั้น
ฉันกลับคิดว่าอาจจะกุมมันไว้ได้ก็ได้

แต่สุดท้ายก็เปล่าประโยชน์...

หน้า 21
มิคาเกะ - ...นายมีมันอยู่แล้วนี่
ท้องฟ้าที่นายพูดถึงนะ ไม่ว่าใครก็มีอยู่ในตัวทั้งนั้นแหละ!!

เป็นที่ๆอิสระ ไร้พรหมแดน
ไม่มีใครอื่นใดมายึดครองมันได้

หน้า 22
...อึ๊ก

ถ้าที่นั้นมีเส้นแบ่งอยู่ล่ะก็
แปลว่ามันเป็นเส้นที่นายขีดขึ้นมาเอง

และนายก็เป็นคนเดียวที่ลบมันได้

หน้า 23
เอานี้ไป

ของขวัญอวยพรจากฉัน
ตั๋วหนังนี้ฉันซื้อไว้ 4 วันก่อน

แล้วไม่ต้องมาถามเลยว่า "หนังอร่อยอ่ะเปล่า?"
เทย์โตะ - ระ...รู้แล้วน่า

มิคาเกะ - ถ้านายลบเส้นนั้นได้แล้ว
ไว้เจอกันที่โรงเรียนตอนเลิก หลังนายออกจากโรงบาล

...ไปล่ะ!

หน้า 24
...นายนี่มัน

ไม่ยอม...ฟังใครเลยจริงๆ...

ก็บอกว่าจ้าไงเล่า...

หน้า 25
อีก 10 นาทีเจอกันหน้ารั้วโรงเรียน...
[สะ...เสียดายตั๋วชะมัดเลยวุ้ย!]

ก๊อก
ก๊อก

ทหาร - เทย์โตะ ไครน นี่สารเรียกตัว
นายต้องเข้ารบในสงครามกับรัฐลาร์ด

อีก 5 นาทีจะออกเดินทาง

หน้า 26

หน้า 27
ได้เวลาแล้ว เทย์โตะ ไครน

หน้า 28
มิคาเกะ - ไม่มาแฮะ...

แซ่ก

จดหมาย - โทษที ฉันไปด้วยไม่ได้น่ะ

มิคาเกะ - [ก็นั้นซินะ...]
...มีเขียนไรไว้ด้านหลังด้วย

ฮ่ะๆ

หน้า 29

หน้า 30
ครับๆ
[คราวหน้าฉันจะเป็นคนซื้อตั๋วเอง เพราะงั้น]

[ไว้วันไหนมาชวนกันอีกรอบนะ]
ไปด้วยกันได้ทุกเมื่ออยู่แล้วล่ะครับ!!...ใช่มั้ยล่ะ!
** เทย์โตะกับมิคาเกะ สัญญาที่ให้กันไว้เป็นครั้งแรก **