07-Ghost 57

เดี๋ยวแพนโดร่าฮาร์ทสจะตามมา ไม่เร็วก็ช้านะงับ หวังว่าคงไม่ว่าไรกัน :p

ปล. ทำไมเลขตอนของเรื่องนี้มันมั๊วมั่ว? ถ้าตอนหน้าเป็นตอนที่ 57 เดี๋ยวป๋มค่อยมาเปลี่ยนล่ะกัน - -"



07-Ghost
Kapitel 56 "คาเปร่า"
หน้า 1
ฟราว - ทำไม
ถึงทำเรื่องที่ต่างจากเมื่อคืนก่อนได้?

** คอลเผยตัวออกมาแล้ว!! **

อูล...ไม่ซิ
คอล

อูล - หนอยแก...

แกนะแก
เซเว่นโกสต์!!!

หน้า 2
ฟราว - แก
ดันย้อนกลับเวลาของคฤหาสน์นี้ไปได้นะเฟ้ย
อูล - เรื่องแค่นี่มันจิ๊บจ๊อย

ตอนแรก
ก็ใช้ผู้หญิงของหมอนี้ทำให้คำอธิษฐานที่จะวางยาพี่สาวเป็นจริง แต่ว่า...

อูล - บัดซบ!! พี่ยังไม่ตายอีกหรอ!!
ไอ้คอลเฮงซวยเอ้ย!!

คอล - นายอยากจะคิดอย่างงั้นก็เชิญ
ว่าแต่ไม่มีคำอธิษฐานอื่นแล้วหรอไง...

ขอให้วันเกิดของเรน่าไม่มีวันมาถึงไปตลอดกาลเลยแล้วกัน!!
แล้วฉันจะฆ่าเขาในระหว่างนั้นเอง...!! คราวนี้ไม่มีทางพลาดแน่!!

คอล - แต่ก็นะ
สุดท้ายหมอนี้ก็ไม่มีกึ๋นพอที่จะทำให้มือตัวเองแปดเปื้อน

หน้า 3
จะว่าไป...การที่ให้เวลาย้อนกลับนะ
เวลาของ "ทุกสิ่งที่มีตัวตน" อยู่ในคฤหาสน์นี้ต้องย้อนกลับทั้งหมดนี่น่า...

แล้วทำไม
เวลาของนายถึงยังเดินหน้าเหมือนเดิมอยู่ได้?

นึกหรอว่าจะมีชีวิตอยู่ต่อไป
ในร่างคนนั้นได้นะ เซเฮล!!

ฮ่าๆๆๆๆๆ!!!

หน้า 4
-- วันที่ 20 พ.ย. --

หน้า 5
เทย์โตะ - เอ๋ะ?
ทำไมจู่ๆก็เป็นตอนกลางวัน...

ลุเทียร์ - แย่แล้วทุกคน!! วันนี้มันวันที่ 20 แล้วหรอ?
มันเลยวันเกิดของท่านเรน่าไปแล้ว!!

ทุกคน - มีอะไร?
ว่าไงนะ?

วันนี้เป็นวันที่ 20 แล้ว?
ไม่ใช่วันที่ 12 หรอกหรอ?
มีใบให้ไปรับพัสดุเป็นดอกไม้อวยพรส่งมาเต็มเลย
ต้องรีบไปอบเค้กแล้ว
== บอกตรงๆ ป๋มเองก็ไม่ค่อยได้รับพัสดุเท่าไหร่หรอกนะงับ แต่เป็นพวกคล้ายๆใบที่ไปรษณีย์เขาจะทิ้งไว้ให้ในกรณีที่มีพัสดุแต่ไม่มีคนอยู่บ้านอ่ะงับ ให้ไปรับที่ที่ทำการไปรษณีย์แทน

หน้า 6
ลุเทียร์ - ไข่จะหมดอายุหรอยังนะ?

ภรรยาอูล - คุณค่ะ!! ทำไมถึงมานอนตรงนี้ได้ล่ะคะ!!
อูล - อืม?
ภรรยาอูล - นี่มันเลยวันเกิดของเรน่ามาแล้วนะคะ!!

เทย์โตะ - ฟราว นายไปไหนมาน่ะ?
[จู่ๆก็กลางวันเฉยเลย...!!]
ฟราว - ไปจัดการคอลมา

ตาลุงที่ชื่ออูลนั้นอธิษฐานว่าไม่ให้วันเกิดของเรน่ามาถึงจนกว่าฆ่าแม่ของเรน่าได้
พวกเรามาในวันที่ 12 ก็แปลว่าเวลาของพวกเราวกวนอยู่ประมาณอาทิตย์หนึ่ง
เทย์โตะ - คอลทำเรื่องแบบนั้นได้ด้วยหรอ!?

คาเปร่า - แม่ครับ มาทางนี้ซิ
เดี๋ยวผมจะใช้ไซฟอน "รักษา" ตาของแม่ให้เอง!

ลุเทียร์ - ลูกได้รับความกรุณาอันประเสริฐของพระเจ้าซินะจ๊ะ
[เพราะลูก ตาแม่ถึงได้ดีขึ้นมาตั้งแต่เมื่อคืน]
คาเปร่า -ประเสริฐคืออะไรหรอฮะ?
ลุเทียร์ - แปลว่าพิเศษสุดๆนะจ๊ะ

หน้า 7
คาเปร่า - เห็นพี่บอกว่าของผมเป็นสายฟื้นฟูอ่ะฮะ!

ลุเทียร์ - เอ้า คุณนิกซ์ มีอะไรหรอคะ? ถ้าจะมาช่วยฉัน...

นิกซ์ - ถ้าฆ่า "นายหญิง" ได้
เขาสัญญาว่าจะยกทรัพย์สินหนึ่งส่วนในห้าให้ผม

เทย์โตะ - เอ๋ะ...?
เมื่อกี่เหมือนได้ยินเสียงกรีดร้อง...

นิกซ์ - ถ้าผมฆ่าคุณกับท่านเรน่าได้...!!
คาเปร่า - ปล่อยแม่ผมนะ!!

หน้า 8
[แม่ฮะ!!]

[บ้าที่สุด]
[บ้าที่สุด...!!]

[ผมจะ]
[จัดการมันเอง...!!!]

นิกซ์ - หา...
ไซฟอนสายโจมตีงั้นหรอ!!?

หน้า 9
[บ้าน่า]
[เด็กตัวเล็กแค่นี้...!!!]

ตะ...
ตายแน่เรา!!

คาเปร่า - แม่ฮะ!!

หน้า 10

หน้า 11
พะ...พี่เทย์...!!

อะ
อ่า...

เทย์โตะ - คาเปร่า...
นี่แหละคือความเจ็บปวดของการทำลายคน

ความเจ็บปวดที่สร้างบาดแผลบนร่างของอีกฝ่าย
จะย้อนกลับมาเป็นบาดแผลในใจของตนเอง

พี่เป็นคนสอนไซฟอนให้กับนาย
เพราะงั้น พี่จะรับความเจ็บปวดนั้นไปครึ่งหนึ่งเอง

หน้า 12
สัญญาซิ คาเปร่า
ว่าจะไม่ใช้ไซฟอนสายโจมตีกับใครอีกเป็นครั้งที่สอง

หน้า 13
ฟราว - [พวกหายากที่ใช้ไซฟอนได้ทั้งสองอย่างก็มีอยู่เหมือนกัน]
[แต่ไม่นึกเลยว่าคาเปร่าจะเป็นหนึ่งในนั้นด้วย...]

[ยิ่งไปกว่านั้น ไซฟอนขนาดนั้นไม่ใช่อะไรที่จะกันได้ง่ายๆเลยแท้ๆ...]
[แต่หมอนั้นกลับกันเอาง่ายๆ]
[นายนี่เป็นครูที่ไม่ธรรมดาจริงๆพับผ่าซิ]

เอริคท์ - นิกซ์ นี่นาย...!!
นิกซ์ - ชะ...ฉันก็แค่
ถูกไหว้วานจากท่านอูลก็เท่านั้น!!

คนใช้ - คนจากกองพลรักษาการณ์จักรวรรดิ์มาครับ

ภรรยาอูล - เดี๋ยวซิ!! นี่บอกว่าฉันไปทำอะไรนะ!!?

หน้า 14
กองพลรักษาการณ์ - คู่สามีภรรยาอูลซินะ
พวกคุณถูกสงสัยว่าได้กระทำการคดโกงคฤหาสน์อัลมาซ
ขอพวกเราตรวจสอบพวกคุณหน่อยนะครับ

เอริคท์ - เพราะได้คุณฟราวช่วย พวกเราถึงได้รู้ความจริงทั้งหมด
[ต้องขอขอบคุณมากนะครับ]
สุดท้ายคุณก็ไม่ใช่แค่นักบวชวิปริตซินะ
ฟราว - ถ้าค้นบ้านสองคนนั้นก็น่าจะเจอหลักฐานอะไรซักอย่างแน่

ซาดะ - คดโกงงั้นหรอ...?
รินัน - อูล...อย่าบอกนะว่าคิดจะหุบที่ดินของพี่สาวไว้คนเดียวนะ...!!
??? - อูล!! ในที่ดินนี้ก็มีบ้านของพวกเราอยู่ด้วยนะเฟ้ย!!

อูล - มะ...ไม่ใช่ผม เมียผมเขาทำการเอาเอง...!!

ภรรยาอูล - คุณจะบ้าหรอ!! จัดการไม่เด็ดขาดอะไรกัน!!
ฉันอุตส่าห์วางยาพี่เขาแล้ว แต่เพราะคุณทำไม่ดี พี่เลยยังอยู่

ได้แบบ...

หน้า 15
ลุเทียร์ - ฉันไม่ใช่คุณหญิงหรอกค่ะ
ฉันเป็นคนที่ทางคฤหาสน์อัลมาซรับดูแล ชื่อว่าลุเทียร์ค่ะ

ภรรยาอูล - อะ...อะไรนะ!?
อูล - ไม่ใช่พี่หรอกหรอ?

ลูเทียร์ - ท่านอาอูล...
พวกคุณเป็นคนทำซินะคะ

ท่านแม่ได้เสียไปแล้ว
จากยาพิษที่พวกคุณวาง

จากนี้ไป ดิฉันจะขอปกป้องที่ดินที่เป็นที่รักของท่านแม่
ขอให้พวกคุณ...
ชดใช้ความผิดตามการตัดสินของจักรวรรดิ์ด้วยนะคะ

หน้า 16
เรน่า - อุ๊ย!
แยมอร่อยขนาดนี้เลยหรอค่ะเนี่ย
[ใช้น้ำตาลเท่ากันแท้ๆ...]

ต่างจากที่เอริคท์ทำลิบลับเลย!
เอริคท์ - [ขอให้ผมได้พูดหน่อย]
ถ้าหวานมากเกินไปจะไม่ดีต่อสุขภาพนะครับ!
[ขืนอ้วนขึ้นผมไม่รู้ด้วยนะ]

คาเปร่า - แยมที่คุณแม่ทำนะอร่อยสุดๆเลยนะ!
เรน่า - [อะไรกันเล่า เอริคท์ใจร้าย!]
ลุเทียร์ - ก็คุณเอริคท์เป็นคนใจร้อนนี่ค่ะ
ถ้าค่อยๆเคี่ยวโดยใส่ความรักเข้าไป แยมก็จะหวานขึ้นมาเองแหละค่ะ

หน้า 17
เอริคท์ - คะ...ความรัก...

คาเปร่า - คุณเอริคท์ ความรักคืออะไรฮะ?
คนใช้ - แหมๆ ความรักนะดีนะครับ
เรน่า - พยายามเข้าแล้วกัน เอริคท์!

ฟราว - จบไปหนึ่งเรื่อง
รู้สึกว่าคุณลุเทียร์กับคาเปร่าจะอยู่ด้วยกันในบ้านนี่ต่อไปได้นะ

หน้า 18
เทย์โตะ - งั้นไปกันเถอะ
ฟราว - จะไม่ไปบอกลาเขาก่อนหรอ?

เทย์โตะ - แบบนี้แหละดีแล้ว

ลุเทียร์ - คุณเทย์โตะ เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอกนะค่ะ

ฉันซ่อมเสื้อโค้ทให้คุณแล้วนะค่ะ
ลองสวมดูซิคะ

หน้า 19
เทย์โตะ - ขะ...ขอบคุณนะครับ [ต้องสวมไว้อย่างดีจนกว่าจะคืนให้ถึงมือคุณแคสโทล]
ฟราว - นี่คิดจะคืนให้ไอ้แว่นนั้นหรอ?

ลุเทียร์ - ...ขอร้องเถอะนะค่ะ
อย่าได้...ออกไปโดยไม่บอกไม่กล่าวเหมือนฉันเลย

...ถ้าทำแบบนั้น คนที่เดินออกไปนั้นแหละ
ที่จะโศกเศร้าเสียใจมากที่สุด

หน้า 20
คาเปร่า - ไม่เอา!!
ผมจะไปผจญภัยกับพวกพี่ชายต่อ!!

เทย์โตะ - คาเปร่า...พวกพี่พานายไปด้วยไม่ได้หรอก

คาเปร่า - ผมจะทำตัวให้เป็นประโยชน์นะ!!
ผมใช้ไซฟอนได้นะ!
รักษาแผลของพี่ก็ได้ด้วย!!

หน้า 21
เทย์โตะ - คาเปร่านะ ใช้ไซฟอนนั้นไปช่วยแม่ของนายเถอะ
คาเปร่า - แต่ผมยังไม่ทันทำอะไรให้พี่เลย!!

เทย์โตะ - ก็ทำให้
ตั้งหลายอย่างแล้วไง

ช่วงเวลาที่อยู่กับคาเปร่าทั้งหมดนั้นน่ะ
เป็นเหมือนสมบัติล้ำค่าของพี่

หน้า 22
ฟราว - คาเปร่า

พวกพี่ไม่ได้เกลียดคาเปร่าหรอก
เพราะรัก ถึงต้องจากกันต่างหากล่ะ

หน้า 23
ต่อจากนี้ไป นายจะได้รับ
ความรักจากแม่อย่างมาก

แล้วนายเองก็ต้องให้ความรักกับใครซักคนต่อไป
คาเปร่า - ความ...รัก?

หน้า 24
ฟราว - เมื่อไหร่ที่นายเข้าใจถึงสิ่งนั้น
เมื่อนั้น พวกเราต้องได้พบกันอีกแน่

คาเปร่า - ต้องได้...ซิ
อุ๊ก...
ผมจะ...
ได้พบพวกพี่...อีก...แน่...

เทย์โตะ - แล้วอย่าลืมล่ะ คาเปร่า

หน้า 25
นายเป็นลูกศิษย์ที่พี่ภาคภูมิใจ
ดูแลแม่ให้ดีๆล่ะ!!

คาเปร่า - ...ครับ!!

หน้า 26

หน้า 27
คาเปร่า - [ผมไปด้วยได้จริงๆหรอ?]

[เป็นครั้งแรก...ที่มี...คนใจดีกับผมขนาดนี้]

[ผมยังไม่ทันทำงานเลย กินได้จริงๆหรอ?]
ฟราว - [งานของนายนะคือการกิน นอน และก็เล่น]

หน้า 28-29
คาเปร่า - [อาบน้ำ~!!]

แฟร์ครอยส์ - [เทย์โตะ!! ตัวเหามาแล้ว!!]

คาเปร่า - [ผมก็ใช้ได้หรอ?]

??? - [องค์ชาย? พระองค์ทำอะไรอยู่หรือครับ?]
เทย์โตะ - [ฝึกไซฟอน! จะทำให้พ่อตกใจให้ดูเลย!]

คาเปร่า - [อุ่นจัง]

??? - [ใส่ไว้นะครับ ตัวจะได้อุ่น]
เทย์โตะ - [อุ่นจัง]

[ยอดไปเลย คาเปร่า!!]
[นายนี่มันเจ๋งสุดๆ!!]

แฟร์ครอยส์ - [องค์ชาย~]
ทหาร? - [ต้นไม้มัน...]

หน้า 30
** การจากกันช่วงคราว ความทรงจำอันอบอุ่นได้ท่วมล้น... **